Theatron i tryptyk, czyli życie zwane dramatem

Theatron i tryptyk, czyli życie zwane dramatem

Scena

Świat filozofów, zmienił realia życia w grecki teatr, w którym kłamcy, złodzieje, księża i oszuści grając, żyją na koszt społeczny, przy wtórze chóru użytecznych marionetek i autorytetów.



Każda dobra sztuka wyróżnia się akcją, w której motyw dramatu, przeplatającego się z sensacją, może wyjść poza granicę absurdu, czego oczekują zaczarowani, otumanieni i wystraszeni widzowie nakłaniani do biernego udziału w przedstawieniu.

Plebs łączy się z teza lub antytezą przedstawienia oklaskując sukcesy swoich bohaterów, królów i bogów. 

Jeśli aktor jest przejawem dobra i zła, to przeniesienie gry przez ludzki egocentryzm nie wymaga zaangażowania aktorów, bowiem powielanie iluzji staje się dziełem samych ludzi. 



Przedstawienie kończy się dla każdego, kto chce zajrzeć za kulisy, widząc nieokreślony obraz bogactwa, wolności kładącej kres równości społecznej. 

Próbując zburzyć powszechnie akceptowany teatr gry pozorów, stajesz się wrogiem systemu (teatru), który dla dobra sztuki, iluzji i wiecznego dobrobytu elit musi zniknąć, tragicznie umrzeć lub odpokutować swoją ciekawość, sprzeczną z zasadami poprawności politycznej.

Zasady poprawności politycznej, określają stopień iluzji teatralnej otaczającej społeczeństwo, które ogląda, słucha, oklaskuje, ale nie wtrąca się do prywatnego życia aktorów, sposobu funkcjonowania teatru oraz sposobów jego finansowania. 



Myślisz, że to co przeczytałeś jest fantazją ... ?! W rzeczywistości fantazją i iluzją, jest twoje życie obserwowane (kontrolowane) ze sceny życia politycznego i religijnego. 

Sejmy, senaty, są budowane na wzór teatru religijnego zaprzysiężonych (kapłanów Saturna) i późniejszego teatru greckiego, w którym aktorzy grają przed społeczeństwem wyuczone role wiejskich idiotów, bohaterów, bogów i mesjaszy, przy wtórze chóru autorytetów i agitatorów. 

Teatr grecki, jest sztuką widowiskową  wywodząca się z tradycji sztucznych obrzędów religijnych, bo jeśli kraść, to tak aby ofiara była otoczona i naciskana ze strony fizycznej i duchowej. 



Widowiska te musiały być łatwo dostępne dla ludności, pierwsze sztuki wystawiano więc na wytyczonym u stóp wzgórza placu zwanym orchestra, a na jego środku ustawiano ołtarz (thymele, dziś w waszych domach jest to tele-wi-zor). 

Początkowo orchestra miała kształt zbliżony do prostokąta (Izba Lordów -Anglia), koła albo elipsy (np. Sejm - Polska), ostatecznie przyjął się kształt koła. 

Na placu (orchestrze) występował chór i odbywały się popisy taneczne. 



Widzowie zasiadali na zboczu góry, początkowo bezpośrednio na ziemi, później na drewnianych ławkach. Tak powstała widownia w kształcie dużego (większego od półkola) wycinka koła, czyli theatron.

Wraz ze wzrostem liczby aktorów występujących na scenie i wzbogacaniem akcji przedstawień, niezbędne stało się pomieszczenie, w którym aktorzy mogli zmieniać stroje. 

Problem rozwiązano poprzez wybudowanie około roku 465 p.n.e. przy orchestrze, naprzeciw theatronu, budynku zwanego skene – inicjatorem tego przedsięwzięcia był Ajschylos. 



Tryptyk, życie zwane dramatem

Skene szybko zaczęła służyć nie tylko jako garderoba, ale też jako tło do rozgrywanych przedstawień. 

W ścianie budynku umieszczono troje drzwi, przez które wychodzili aktorzy. 

( Popatrz sobie na budynki użytku publicznego, które są kreacją teatralną, fikcyjną, iluzoryczną. Role budzą emocje oparte na strachu potwierdzającym realność danej instytucji. )



Środkowe, najważniejsze służyły głównym postaciom (np. królowi), a boczne innym bohaterom dramatu. 

Z czasem przybyło bohaterów akcji, aktorzy przenieśli się z orchestry na proskenion. 

Periakty, to graniastosłupy trójkątne, na ścianach których były wymalowane różne obrazy. Obrót graniastosłupa umożliwiał szybką zmianę tła.



Dziś jako Periakty występują partie, instytucje ... będące drugoplanowym głosem politycznym, które tworzy się jako dekoracje, które umilają lub utrudniają widzom życie w czasie przebierania aktorów dwóch głównych partii politycznych.    

Teatr Zaprzysiężonych - Teatr Grecki - Teatr Dionizosa (Po powrocie do Europy Dionizos zawitał do Frygii, gdzie spotkał swoją babcię Reę, która wyleczyła go z obłędu i wprowadziła go w tajemnice swoich misteriów) - Teatr Rzymski ... 

Jeśli życie przybiera formę sztucznego dramatu, czas się obudzić i posłać teatr, media, muzy, religię i politykę w niebyt ludzkiej obojętności ...



Realny świat jest prosty do osiągnięcia, lecz trudny do utrzymania poprzez brak społecznej odpowiedzialności za życie prywatne i społeczne, przejmowane przez cwaniaków, kreujących teatr rzeczywistości ... 

Dydymus
Liga Świata
Samostanowienie i Samoograniczenie

http://wojciechdydymski-cytaty.blogspot.com/2017/03/balans-dualizm-przeciwienstwo-i-tryptyk.html 

( Spróbuj skopiować tekst z powyższego linku - 1:1 i wkleić go na profil G+, będzie on widoczny dla Ciebie, jednak nikt inny, nie będzie go widział ... )

http://wojciechdydymski-cytaty.blogspot.com/2016/11/filozofowie-tworcy-nowego-porzadku.html